حماسه های عاشقانه

☆ شیشه ی شکسته ☆نگاه های سرد و نا امیدم را،از عقب شیشه ی شکسته،   به بیرون دوختم....سخت به ستوه آمده بودم!مگر...آهنگ امید را در دلم نجوا میکردم،چشمانم پژوهشگر چاپ پاهایش بود.گاهی...در لابلای نوای چلچله ها صدای او به گوشم طنین اندازی می کرد،وزش باد های خزانی از هر طرف عطر وجودش را به مشامم میآورد،اما...برایم شگفت آور بودچرا دلهره دارم؟صدا و گردش نا موزون قلبم،رامشم را از من ربائیده بود!ریزش برگ های زرد "خزانی"،چون رقاصه های با لباس طلایی ،مقابل چشمانم رقص بربادی شان را می کردند،و...نا امیدانه از پا در می آمدند.نا گهان تکانِ خوردم،این تکان غایت خیالاتم گردید،مات و بهت شدم،و...گرمی قطرات زلال اشک حماسه های عاشقانه...

وقتی که من جامهء زرین به تن میکنم

پائیـزی،

و زیبا تر میشـوم ،

باد های ویرانگر حسودانه

و مغرور

با صدای هیبت ناک شان

به من میشتابند

تا مرا ....

از پا درآورند

و بیخبر از آن اند

که عاشقانم

هنوز هم بدون هراس

عشق را و زندگی را

در لطافت،

رقص و رنگ من

نظاره میکنند.

نجیبه.سمیع
25.9.2016

حماسه های عاشقانه...

فرقــی نمیکنــدکه....به چـه اندازه توانائـی دارم!مگـر....آنچـه را دوســت دارم و.... بـه آن عشــق میــورزم،شجاعـانـه،چـون کاجِ بلـند قامــت،اســتوار در پهـلویـش می ایستــمو.... از آن،حـفاظـت میـکنـم!!!نجیبه.سمیع20.6.16از سیاهی نفرت دارم   اما... برف را با همه سردی اش  دوست میدارم چون تن پوش عروسان شهرم پاک و زیباست، و این دنیایی چند رنگی را یک رنگ و منزه میسازد ببار.. تا همه جا را سفید ببینم. نجیبه.سمیع   حماسه های عاشقانه...

بهـــاربعـــدِ سالی باز آمد نو بهــــــارمـــوج گل های شقایق هــر کـــنارفصل سرما رخت خود بر بست و رفت می خرامـد نقـشِ پایــش لالـه زارشاخه های خشک و بیجان درختپر شـکوفـه شـد هـزاران در هــزارشــــبنم یـخ بسته ی روی چمــنقـطـره قطره روی دست گلـعُـــذاردشت و صحرا و چمن گلگونه شدآهــــوانِ مست آمد بی شـــــماربلخ باستان، کوچه و پس کوچه اشپر شکوه و خوش لقا ، از سال پارعاشــــقان پاک با نـذر و نیـــــازرو بسوی روضــــه، بــر دیـدار یارخواندن (ملا محمد جان ) چه خوشمی نوازد گــــوش های بیــــقراربا تبـسم باز خورشـــید ســــحرنور میپاشــد به گلشـن با وقــارشــیخ و مـلا هر روایـت میکنی!جشن نوروز است د حماسه های عاشقانه...

فقط یکبـار لطفی کـننگاهـي هم به اين وادي وحشت كـنكه اين گـرگان آدم خـوارچه ظلـم و ناروا کـردنــدچه خـون آلود و مرجانـی!چه بد نامی! بی باکانه بر جنس حوا کـردند .فقط یکبار لطفی کن ببیـن ! خونخوارگی شان چسان خون زنان و دختران خويش مي نوشنـد ببیـن! اينجاهزاران مادرِ بيمار و محـزون راهزاران کودک و پیر و جوانِ غـرقـه در خون راكه  می دوشنــد خون شان مگر آخـر نمـی ببینـی؟که دختـی در میان تیـره گی هانـور می جویـد؟تـو را فریاد میـدارد و آزادی درون سینـه اش چـون مـوج دریادر غریـو وخشم و توفـان اسـت؟* * *خـداونـدا!فقط یکبـار لطفـی کـن ستیـغِ عزتِ ملكِ خـراسانـم  كه تنـها مانـده بر الـطاف تـو حیـران... حماسه های عاشقانه...

تا کی سکوت مرگ به این سر زمین بود؟دشمن به قتل و کشتن ما در کمین بود تا کی درون سینه ی هر مام این وطن؟چون لاله داغدیده و زار و حزین بودتا کی شکست! شیشه ی ما ضرب سنگ غیر؟ دل های پیر و طفل و جوان پر ز کین بود تا کی كمند ظلم ببندد صداي ما؟فریاد ما به وسعت روي زمين بودتا کی رسد جليقه ي فریاد ما به عرشآه جگر به سينه ي ما آتشين بودتاكى غرور ملت من زير پاي خشماز نام قوم و مذهب ما اينچنين بود؟تا کی نفس کشیم به فرمان و امر غیر؟نقش و نماد بندگی اندر جبین بودتاکی به شام تار همه شعر هاي مناز واژه هاي نفرت و غم خوشه چين بودتا کی به روی صفحه تاریخ میهنم ؟تکرار نام این همه دزد و لعین بود ()()()()() برای ملـــ حماسه های عاشقانه...